Fwd: World Photography Day 2008 (( august 19 ))

နက္နဲသိမ္ေမြ႕ေသာပညာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ဓာတ္ပံုပညာ ေမြးဖြားရာေျမ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေန႔တဓူ၀ေတြ႕ႀကံဳေနရတဲ့ သဘာ၀အလွေတြကို ဓာတ္ပံုေတြ႐ိုက္ရင္း ႀကီးျပင္းလာခဲ့ပါတယ္။ အလင္းရဲ႕ စြမ္းပကားေၾကာင့္ အေရာင္မ်ဳိးစံုကြန္႔ျမဴးတဲ့ သဘာ၀အလွတရားကို ရွာေဖြေလ့လာရင္း ဓာတ္ပံုပညာကို ေမြ႕ေလ်ာခဲ့ ရပါတယ္။ ဓာတ္ပံုပညာဟာ ပံုရိပ္ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ အလင္းအေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ Photography ကို ဂရိဘာသာ စကားနဲ႔ Photo (light) နဲ႔ graphein (to draw) ဆိုတာက ဆင္းသက္လာၿပီး Drawing with light အလင္းျဖင့္ ေရးဆြဲျခင္း လို႔ အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္။ ၁၈၃၉ ခုႏွစ္မွာ သိပၸြံပညာရွင္ Sir John F.W.Herschel က စတင္အသံုးျပဳခဲ့ ပါတယ္။ ၁၈၂၇ ခုႏွစ္က Joseph Nicephore Niepce ရဲ႕ ၈ နာရီၾကာအခ်ိန္ေပးၿပီး႐ိုက္ကူးရတဲ့ နည္းပညာကို မိနစ္ ၃၀ ေအာက္ေရာက္တဲ့အထိ တီထြင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ယေန႔ေခတ္သံုးဓာတ္ပံုပညာကို အစပ်ဳိးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ Louis Jacques Mande Dafuerre ႐ုပ္ပံုဖမ္းယူျခင္းနဲ႔ ပံုေဖာ္ျခင္းနည္းပညာကို အပတ္တကုတ္ႀကိဳးစားခဲ့ရာက Daguerreotype ဆိုတဲ့ ယေန႔ေခတ္သံုးဓာတ္ပံုပညာနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္တီထြင္ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ Daguerreotype နည္းပညာကို ျပင္သစ္အစိုးရကို ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဓာတ္ပံုပညာရဲ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအား ကမၻာတစ္ခြင္ရိွ ျပည္သူမ်ားသို႔ ၁၈၃၉ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ ေၾကျငာခဲ့ကာ ယေန႔ဓာတ္ပံုပညာရဲ႕ ခရီးလမ္းကို စတင္ ပါေတာ့တယ္။

၁၈၃၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔က အမ်ားျပည္သူကိုစတင္ေၾကျငာခဲ့တဲ့ ယေန႔ေခတ္သံုးဓာတ္ပံုပညာဟာ ယခုဆိုရင္ သက္တမ္း ႏွစ္ေပါင္း ၁၇၀ ႏွစ္ ရိွၿပီျဖစ္ပါတယ္။ သက္တမ္းၾကာျမင့္ၿပီျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၿပီး ယခုအခါမွာ လူတိုင္း အသံုးခ်ႏိုင္တဲ့ ပညာရပ္တစ္ခုျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုျဖစ္ဖို႔ ကင္မရာ ဆိုင္ရာ ပစၥည္းေပါင္းမ်ားစြာ ကို သယ္ေဆာင္သြားကာ ႐ုိက္ကူးခဲ့ၾကရာက အက်ႌအိတ္ကပ္ထဲမွာ ထည့္သြားလို႔ရတဲ့ ကင္မရာေလးေတြ ျဖစ္လို႔လာပါ ၿပီ။ ေခတ္ေတြေျပာင္းလာတာနဲ႔အညီ အခုလို အီလက္ထေရာနစ္ေခတ္ သတင္းေခတ္ ႀကီးမွာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္စနစ္သံုး ေခတ္မီကင္မရာေတြကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အသံုးျပဳလာၾကပါၿပီ။ ဒစ္ဂ်စ္ေခတ္မွာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာတစ္လံုးကို အိမ္တိုင္းမွာ ရိွေနၿပီလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာ ေတြၾကား ဗ်ာမ်ားခဲ့ရပါတယ္။ ဗ်ာမ်ားခဲ့ရတာကေတာ့ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာတစ္လံုးကို ဘယ္လိုေရြးခ်ယ္ ရမယ္ဆိုတာ ပါပဲ။ အဲဒီလို ဦးေဏွာက္ေျခာက္ ၿပီး ဗ်ာမ်ားခဲ့ရတဲ့ ကင္မရာတစ္လံုးေရြးခ်ယ္မႈကို အလြယ္တကူေရြးခ်ယ္ႏိုင္ဖို႔ အနည္း ငယ္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

လြယ္လြယ္ေျပာၾကမယ္ဆိုရင္ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာေတြကို အိမ္သံုးကင္မရာအေသး(End User)၊ အေပ်ာ္တမ္း ကင္မရာသမားမ်ား သံုး ကင္မရာအလတ္ (Consumer) နဲ႔ စိီးပြားျဖစ္သံုးကင္မရာအႀကီး (Professional) ဆိုၿပီး သံုးပိုင္းခြဲျခားႏိုင္ပါတယ္။ အရြယ္အစားအားျဖင့္ ေသး၊ လတ္၊ ႀကီး ဆိုေပမယ့္ အေပ်ာ္တမ္းသမားသံုးကင္မရာအလတ္ နဲ႔ စီးပြားျဖစ္သံုးကင္မရာအႀကီးေတြဟာ အရြယ္အားျဖင့္ မတိမ္းမယိမ္းေတြပါ။ အရြယ္ငယ္ေပမယ့္လည္း အစြမ္းထက္ တဲ့ကင္မရာေတြလည္းရိွပါတယ္။

ဓာတ္ပံုရဲ႕ အရည္အေသြးကို အၾကမ္းအားျဖင့္ ကင္မရာမွာပါတဲ့ Resolution က ဆံုးျဖတ္ေပးပါတယ္။ အရည္အေသြး ျမင့္တဲ့ ဓာတ္ပံုကို လိုခ်င္ရင္ Resolution မ်ားဖို႔လိုပါတယ္။ Resolution ကို 5 Megapixel, 8 MegaPixel, 10 MegaPixel အစရိွသျဖင့္ MegaPixel အေရအတြက္နဲ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ MegaPixel တူမယ္ဆိုရင္  Sensor အရြယ္အစားအႀကီးကိုသံုးတဲ့ Professional ကင္မရာေတြက အရည္အေသြးပိုေကာင္းပါတယ္။

ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာေတြမွာ မွန္ဘီလူးကေနတဆင့္ ႐ုပ္ပံုဆြဲယူ႐ိုက္ႏိုင္တဲ့ zoom ႏွစ္မ်ဳိးရိွပါတယ္။ Optical နဲ႔ Digital zoom ပါ။ Optical zoom ဆိုတာက မွန္ဘီလူးကေန အမွန္တကယ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ျဖစ္ၿပီး Digital zoom ဆိုတာကေတာ့ ကင္မရာမွာပါတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာကေန ခ်ဲ႕ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ခ်ဲ႕ယူႏိုင္တဲ့ Optical zoom ကသာလွ်င္ ဓာတ္ပံုရဲ႕ အရည္အေသြးကို ေကာင္းမြန္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။ အသံုးျပဳတဲ့ မွန္ဘီလူးဟာ အရည္အေသြးေကာင္းမြန္တဲ့ Leica, Carl Zeiss, Nikkor, Canon, Fujinon အစရိွတဲ့ မွန္ဘီလူးကို အသံုးျပဳထားမယ္ ဆိုရင္ ဓာတ္ပံုဟာ ပိုမိုၾကည္လင္ျပတ္သားၿပီး အေရာင္အေသြးမွန္ကန္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာေတြရဲ႕ေနာက္ဖက္မွာ ႐ုိက္ၿပီး ျပန္ၾကည့္ႏိုင္မယ့္ LCD Monitor ေတြပါေလ့ရိွပါတယ္။ ႐ိုက္ၿပီး ျပန္ၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ ႐ိုက္ထားတာမေကာင္းရင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္႐ိုက္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး ရိွတာေပါ့။ သို႔ေသာ္လည္း Snap Shoot ႐ိုက္ရတဲ့ အားကစားၿပိဳင္ပြဲမ်ဳိး၊ သတင္းဓာတ္ပံုမ်ဳိးကိုေတာ့ ျပန္႐ိုက္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးကနည္းေေတာ့ ပံုေကာင္း ရေအာင္ ႐ိုက္ႏိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားဖို႔ေတာ့လိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျပန္႐ိုက္လို႔ရတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ ကေလးတစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကတဲ့အခါ အာ႐ံုထားၿပီး ႐ိုက္ကူးမႈေတြ ေလ်ာ့နည္းလာလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ကင္မရာတစ္လံုးကို ေရြးခ်ယ္တဲ့ေနရာမွာ ကင္မရာရဲ႕အရြယ္အစား၊ ပံုထြက္အရည္အေသြး(Resolution)၊ မွန္ဘီလူး တို႔ဟာ အဓိကေရြးခ်ယ္စရာျဖစ္ၿပီး LCD Monitor အရြယ္အစား၊ ညအေမွာင္မွာ ႐ိုက္ႏိုင္စြမ္း၊ လက္တုန္ျခင္းေၾကာင့္ ပံုရိပ္၀ါးျခင္းမွ ကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ့စနစ္ အစရိွတဲ့ ေရြးခ်ယ္စရာ Function ေတြ တပံုတပင္ ရိွပါေသးတယ္။ Smile Shutter လို႔ေခၚတဲ့ မ်က္ႏွာက ရီမွ ႐ိုက္တဲ့စနစ္ဆုိတာမ်ဳိးလည္းရိွေနပါၿပီ။ ရီမွ လွတယ္လို႔ ယူဆသူေတြ အတြက္ အဲဒီ Smile Shutter ပါတဲ့ကင္မရာက မရီမျခင္း ေစာင့္ၿပီး ႐ိုက္ေပးပါလိမ့္မယ္။ မ်က္ႏွာ၀ါးေနတယ္လို႔ ယူဆ ေနသူမ်ားအတြက္ေတာ့ Face Dectection လို႔ ေခၚတဲ့ Function က မ်က္ႏွာေတြကို အသားေပးၿပီး ျပတ္သား ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ကာ ႐ိုက္လို႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္တုန္တတ္တဲ့သူေတြ၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကူးစဥ္ စိတ္လႈပ္ရွား တတ္တဲ့သူေတြအေနနဲ႔ ဓာတ္ပံု႐ိုက္တဲ့အခါမွာ ပံုေတြဟာ ၀ါးသြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ပံုရိပ္ေတြ မ၀ါးရေအာင္ Image Stabilization က ပံုရိပ္ကို မ၀ါးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ပါသတဲ့ဗ်ာ။

ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကူးတဲ့အခါမွာ မ်က္စိတမိွတ္လွ်ပ္တျပတ္အတြင္း ပံုရိပ္ရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ေပးတဒဂၤဟာ အရမ္းကို အေရးႀကီးပါတယ္။ လွ်ပ္တျပတ္အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာ အလင္းအေမွာင္နဲ႔ ပံုရိပ္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ဓာတ္ပံု ဖြဲ႕စည္းမႈ (Composition)ကို အမိ အရ႐ိုက္ယူရတဲ့ပညာရပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ လြယ္မေယာင္နဲ႔ နက္နဲသိမ္ေမြ႕လွ ပါတယ္။ အခ်ိန္ကိုက္ အဆံုးအျဖတ္ေပး၊ အခ်ိန္ိကုိက္ပံုရိပ္ဖမ္းယူရတဲ့ ဓာတ္ပံုပညာဟာ အရင္ရိွႏွင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဓာတ္ပံုပညာရပ္နဲ႔ ယေန႔ ေျပာဆိုေနၾကတဲ့ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ဓာတ္ပံုပညာဟာ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဓာတ္ပံုရဲ႕ အေျခခံ သဘာတရားေတြဟာ ေျပာင္းလဲမသြားပဲ အသံုးျပဳတဲ့ ကိရိယာ ကင္မရာကသာလွ်င္ ေခတ္နဲ႔အညီ တိုးတက္လာၿပီး ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာေခတ္ကို ေရာက္ခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာေခတ္မွာ ဓာတ္ပံုပညာရပ္က အေျပာင္းအလဲေတြရိွလာပါတယ္။ အဓိကအက်ဆံုး အေျပာင္းအ လဲကေတာ့ ႐ိုက္ကူးရတဲ့စနစ္ဟာ ပိုမိုလြယ္ကူလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာတစ္လံုးကို အခု၀ယ္ အခု႐ိုက္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ လူတိုင္းလူတိုင္း ကင္မရာနဲ႔ မစိမ္းေတာ့ပါဘူး။ ဓာတ္ပံုဆိုင္ေတြ တိုးလာတာက လည္း ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာရဲ႕ လြယ္ကူစြာ႐ိုက္ကူးႏိုင္တဲ့ စြမ္းပကားေၾကာင့္ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ VISUAL ART ျဖစ္တဲ့ ဓာတ္ပံုပညာဟာ ျမင္တာနဲ႔ အလြယ္တကူတတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့ ပညာရပ္တစ္ခုလုိျဖစ္ေနေတာ့လည္း အေျခခံျဖစ္တဲ့ သီအိုရိကို နားလည္းသေဘာေပါက္ေအာင္ ေလ့လာသင္ယူထားသင့္ပါတယ္။ သီအိုရိဟာ အၿမဲတမ္း မွန္ကန္ေနတဲ့ သေဘာတရားေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ၿပီး  မိမိကိုယ္တိုင္ တီထြင္ဖန္တီး ႐ိုက္ကူးတဲ့အခါ မွာေတာ့ သီအိုရိမွေသြဖယ္ၿပီး႐ိုက္ကူးႏိုင္ပါတယ္။ သီအိုရိကို တေသြမတိမ္းလိုက္နာရမယ္လို႔ေတာ့ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ေပမယ့္ တိက်ေသခ်ာတဲ့အေျခခံမရိွဘူးဆိုရင္ တိုးတက္ဖို႔ဆိုတာလည္း ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ပံုေကာင္း တစ္ပံုရဖို႔အတြက္ သီအိုရိကို အေျခခံၿပီး မိမိရဲ႕ စိတ္ကူစိတ္သန္းေတြ ေပါင္းစပ္ကာ ႐ုိက္ကူးရမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီလို ႐ုိက္ကူးမွသာလွ်င္ အႏုပညာေျမာက္တဲ့ ဓာတ္ပံု ေကာင္းတစ္ပံုျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ဧကန္မလြဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ဓာတ္ပံု႐ုိက္ကူးဖို႔အတြက္ ၀ါသနာပါသူအမ်ားအျပားကို ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ကင္မရာရိွသူေတြရိွသလို ကင္မရာ တစ္လံုးတစ္ေလမွ မပိုင္ဆိုင္ေသးသူေတြလည္းေတြ႕ရပါတယ္။ ဓာတ္ပံု၀ါသနာရွင္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အေပ်ာ္တမ္းဓာတ္ပံုအသင္းႏွစ္ခု မႏၲေလးမွာရိွပါတယ္။ သက္တမ္းႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ရိွၿပီျဖစ္တဲ့ အထက္ျမန္မာ ျပည္ဓာတ္ပံုအသင္းနဲ႔ သက္တမ္းႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ရိွၿပီျဖစ္တဲ့ မႏၲေလးဓာတ္ပံုအသင္းဆိုၿပီးရိွပါတယ္။

ဓာတ္ပံုအသင္းႏွစ္ခုစလံုးမွာ အသင္း၀င္အေရအတြက္က ၁၀၀၀ ေက်ာ္စီရိွပါတယ္။ လပတ္စဥ္ဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲ၊ ႏွစ္ပတ္ လည္ဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲ၊ အထူးဖိတ္ေခၚဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို က်င္းပေပးၿပီး ဓာတ္ပံု၀ါသနာရွင္ ဓာတ္ပံုအသင္းသားေတြကို လက္ရည္ေသြးေစကာ ဓာတ္ပံုပညာကို ျမႇင့္တင္ေပးပါတယ္။ ဓာတ္ပံုပညာျပန္႔ပြားေရးလုပ္ငန္းအေနနဲ႔ ဓာတ္ပံုသင္တန္း မ်ားကိုလည္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးလ်က္ရိွပါတယ္။ ဓာတ္ပံုျပပြဲမ်ားက်င္းပျခင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္မွက်င္းပေသာ ဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲမ်ား ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ ႏိုင္ငံတကာဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲမ်ား၀င္ေရာက္ေစျခင္းမ်ားအတြက္လည္း ဓာတ္ပံုအသင္းမ်ားက ဦးေဆာင္ကာ ေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။ လပတ္စဥ္ဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲမ်ားအျဖင့္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ၁၀ ပြဲက်င္းပေပးၿပီး ၅ ပြဲကို ေမာ္ဒယ္အလွမယ္နဲ႔ က်န္ ၅ ပြဲကို ႐ႈေမွ်ာ္ခင္းဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္လံုးယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး အမွတ္အမ်ားဆံုး ရရိွသူကိုေတာ့ အသင္းရဲ႕ တံခြန္စိုက္ဆုႀကီးကို ေပးအပ္ခ်ီးျမႇင့္ပါတယ္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာေရးေကာ္မတီက က်င္းပေပးတဲ့ သႀကၤန္ဓာတ္ပံုၿပိ္ဳင္ပြဲ၊ မႏၲေလးေတာင္ ေႏြမိုးေဆာင္းအလွဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲ၊ ေဂါက္ကြင္းဖြင့္ပြဲဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲ အစရိွတဲ့ ဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲေတြမွာလည္း မႏၲေလးဓာတ္ပံုအသင္းနဲ႔ အထက္ျမန္မာျပည္ဓာတ္ပံုအသင္းမွ အသင္း၀င္ ဓာတ္ပံု ၀ါသနာရွင္မ်ားဟာ အားတက္သေရာ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၾကတာကို ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။



ဓာတ္ပံု၀ါသနာပါသူေတြမ်ားျပားလာသလို ဓာတ္ပံုပညာမွာ ကြန္ပ်ဴတာတြဲဖက္လာၿပီး ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကို ေတြ႕ျမင္လာရတာဟာျဖင့္ အလြန္အင္မတန္မွ အားရစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ဓာတ္ပံုပညာရပ္မွ Darkroom Technique ဟာ Light room အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး အေမွာင္ခြင္းကာ အလင္းေဆာင္သကဲ့သို႔ ျဖစ္လာပါၿပီ။ မျမင္ မစမ္းနဲ႔ အေမွာင္ထဲမွာ ပံုေကာင္းေတြရေအာင္ ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကေန ယေန႔ ကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာပဲ လုိတာ ထည္႔၊ မလိုတာျဖဳတ္၊ ဟိုေရြ႕ဒီေျပာင္းလုပ္လို႔ရေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဘီစီ ၄ ရာစုကထဲက တ႐ုတ္နဲ႔ ဂရိ အေတြးအေခၚ ပညာရွင္မ်ားဟာ မွန္ဘီလူးနဲ႔ ကင္မရာရဲ႕ သေဘာတရားကို ေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့ၿပီး ၁၆ ရာစုကထဲကစတင္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုပညာ ဟာ အရင္က နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ေအာင္ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာခဲ့ပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၇၀ ေလာက္က အမ်ားျပည္သူအသံုးျပဳဖို႔ ေၾကျငာခဲ့တဲ့ ၁၈၃၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔ကို ယခုအခါ ဓာတ္ပံုပညာေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ဂုဏ္ျပဳေနၾကၿပီျဖစ္ပါ တယ္။ ဓာတ္ပံု၀ါသနာရွင္၊ ဓာတ္ပံုပညာရွင္မ်ားအေနနဲ႔ ဓာတ္ပံုပညာေန႔မွာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကူးျခင္း၊ ဓာတ္ပံုျပပြဲျပသျခင္း၊ ဓာတ္ပံုပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေဟာေျပာပြဲမ်ားျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ကမၻာတစ္လႊားမွာ ဂုဏ္ျပဳႀကိဳဆိုေနၾကပါၿပီ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ေတာ့ မႏၲေလးဓာတ္ပံုအသင္းကလည္း ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔မွာပဲ မႏၲေလး ကန္ေတာ္ႀကီး ပန္းၿခံမွာ ေမာ္ဒယ္အလွမယ္ ဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကူးျခင္းျဖင့္ ကမၻာ့ဓာတ္ပံုပညာေန႔ကို ႀကိဳဆိုၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဓာတ္ပံုနဲ႔ မစိမ္းတဲ့ သင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ ပါ၀င္႐ိုက္ကူးရင္း ႀကိဳဆိုလုိက္ၾကရေအာင္ လားဗ်ာ။

ေမာင္ဘဦး(မႏၲေလး)